February so far

Tot nu toe heb ik mijn februari al mega leuk gemaakt. Ik heb voor een dag gedaan alsof ik jarig was. In de zin van, op Facebook mijn status updaten met een mededeling dat ik eindelijk achttien jaar ben geworden. Lydia zat in het complot en opende de reactiestroom met een gefeliciteerd. Vervolgens ging ik werken voor de ochtend en toen ik thuis kwam wist ik niet wat ik meemaakte. Mijn telefoon was letterlijk vol gegooid met berichtjes. Ik had verwacht dat er allang iemand was geweest die even iedereen vertelde dat ik zo flauw was en gewoon aandacht nodig had. Maar nee, zelfs mijn moeder had een belletje ontvangen met een gefeliciteerd. Ik heb even heel erg goed in de stuipen gelegen van het lachen. Mijn moeder vond het mega flauw van me, dus ik werd verplicht om iedereen uit de droom te halen. Nou dat deed ik. Met een screenshot van mijn pagina waarop staat dat ik pas in april jarig ben. Maar dan blijkt maar weer dat mensen nooit comments lezen als ze dat wel moeten doen. Want berichtjes bleven komen en komen. Nee ze gingen niet, ze kwamen alleen. Zelfs gisteren kreeg ik nog een paar late 'nog gefeliciteerd' berichtjes. Everyday can be my birthday. Dat heb ik bewezen. Ik heb ook bewezen dat gefeliciteerd totaal geen waarde meer heeft doordat het dertien toetsen zijn die worden aangeraakt. En ik weet nu dat heel veel mensen me echt totaal niet goed kennen, want ik gil altijd al minimaal vier weken voor mijn verjaardag dat het bijna zover is. Ik raak er dan niet over uitgepraat. Ik heb wel genoten van de felicitaties. 

Eén van de honderden geluksmomentjes tot nu toe was de boswandeling van afgelopen zondag. Het is puur genieten om over de oneindige paatjes langs de oneindigheid aan bomen te slenteren. Om gepasseerd te worden door veel te enthousiaste en drukke honden die als een malloot achter een tak aan rennen. Hoe mijn schoenen eruit zagen na een paar meter lopen. Gesprekken die nergens en die ergens over gaan. En natuurlijk op schattige bruggetjes poseren om een perfecte Instagram opvulling te creëren. Dat brengt me op een tweede geluksmomentje. En een derde. Mijn Instagram heeft de 500 volgers gepasseerd. Ja, daar was weer een vreugdedansje. Een klasgenootje stuurde mij een berichtje met het leuke nieuwtje dat mijn blogje 350 volgers is gepasseerd. Nóg een vreugdedansje. Ik ben echt een dancing queen. Ik ben een gelukkig meisje en februari is tot nu toe een prachtige februari. Het wordt nog veel beter, want Laura en ik hebben in de vakantie een tripje naar Brussel geboekt. We gaan vier dagen lang de typische blogger, toerist en fotograaf uithangen. Oh, en de beste shoppingqueen ever spelen. 

Heb jij plannen voor de voorjaarsvakantie? En verwacht jij een Valentijnskaart?