Beter dan de Efteling

2/06/2015

In Utrecht kom ik heel vaak. Iedere keer als er een trein niet rijdt, strand ik in Utrecht. Iedere keer als er wél een trein rijdt, strand ik ook in Utrecht. Maar voor iets minder lang. Utrecht is een beetje mijn tussenstop. En tussenstop waar mijn ogen in hun kassen blijven hangen en niet verder kijken. Tot kortgeleden. Want het geniale plan om toeristje te gaan spelen in Utrecht is eindelijk uitgevoerd. Eén van de beste ideeën ooit. Want Utrecht is best wel een plaatje. Dit heb je waarschijnlijk al honderd keer gehoord, maar nevermind, ik zeg het toch nog wel een keer. De winkels zijn leuk (maar ik heb niets gekocht, ik ben zo goed, wow), de gebouwen zijn pretty en er staan overal fietsen langs de grachten. Ja, klopt dat vind je ook in Amsterdam, maar het is cool, dus ik kan er niet genoeg van krijgen. Pieter heeft sinds kort eindelijk zijn eigen spiegelreflex camera en hij is een enthousiaste fotomaker. Enthousiast in de zin van achter mij aan huppelen en foto's maken totdat ik hem uitscheld voor paparazzi. Hij heeft zijn missie om mijn goed op de foto te zetten wel behaald (lintje verdiend enzo). We belandden in een veel te mooie droom. Een sprookjestuin, beter dan het sprookjesbos in de Efteling. Ik hoop niet dat eventuele Efteling addicted mensen nu boos op me woorden, maar ga zelf kijken. Je zult het ondervinden. Echt een plekje waar je spontaan verliefd op wordt.

Er is in Utrecht ook helemaal niets mis met zijstraatjes. Zijstraatjes zijn de straatjes die worden buitengesloten, maar er eigenlijk het meest bij horen. Zijstraatjes lijken eigenlijk allemaal op elkaar, maar zijn zó uniek. Zijstraatjes bevatten leuke, schattige huisjes met fietsen naast de deur en ja nee stickers op de brievenbus. Zijstraatjes waar je perfect symmetrische foto's kunt maken, waardoor je vervolgens in Photoshop tien minuten lang jezelf echt precies in het midden te krijgen, maar het telkens toch niet honderd procent oké vindt. Zijstraatjes die 's nachts heel eng en stil zijn. Waar soms wel en soms geen lantaarn schemert. Waar je kunt gaan staan om te lezen. Om dit hele verhaal over zijstraatjes te lezen. Ik heb al een keer eerder een heel betoog bedacht over zijstraatjes in Haarlem. Ik ga het op mijn CV zetten: pro betogen over zijstraatjes schrijven. 'Kies maar een zijstraatje en ik schrijf er een mooi stukkie over voor jou.' Sinds een paar dagen verkoop ik ook workshops op mijn blogje. Laura heeft dat idee in het vorige artikel in de comments voorgesteld en ik vind het wel een leuk idee. Dus als je ook graag betogen over zijstraatjes wil kunnen schrijven, kan ik je daarmee helpen. Dat alles natuurlijk wel voor een kleine vergoeding. Drie repen chocola. Als je dat geen goede deal vindt, wil ik er graag vier. Ga altijd akkoord met het eerste aanbod. Dat is de les voor vandaag. Alsof ik dagelijks een les geef. Helemaal niet waar. En deze les is ook niet helemaal volkomen waar, maar misschien wel bijna. Dit keer mag je daar zelf een mening over vormen. Het is goed dat je af en toe zelf over iets nadenkt. Daardoor ontwikkel je jezelf.

Hebben jullie deze sprookjestuin in Utrecht al eens bezocht? Vind je het net zo pretty als ik?