Breng jij mij een fruitmandje?

Op een regenachtige dinsdagochtend in een rijtjeshuis tussen heel veel andere rijtjeshuizen lag een meisje in bed. Beroerd stapte ze eruit. 'Neeeeeeeeeeeee shit', is wat ze zei in haar gedachte. Van bed verplaatste ze zich naar de bank. Maar natuurlijk niet zonder haar kussen. Onder een warme fluffy deken legde ze zichzelf neer. Met een kopje thee en kaakjes probeerde ze zichzelf beter te voelen, maar dat was geen succes. Het meisje was dankbaar dat ze in het jaar 2015 leeft. Een jaar waarin laptops, telefoons en tv's bestaan. Een jaar waarin vervelen bijna niet mogelijk is. Een jaar waarin net zoveel tv-series als zandkorrels te vinden zijn. Een jaar waarin Blogger en Wordpress de kans geven om schrijfsels te publiceren. Een jaar waarin Instagram de leukste app is. 

Over Instagram gesproken. Ik heb gisteren een mini hartaanval ervaren. De app begon op eens raar te doen. Ik kon nog wel meldingen ontvangen, maar niets meer openen. Het eerste wat je dan doet, is jezelf rust inspreken. 'Het komt wel goed, het is vast een storing.' Twitter, ja Twitter was het idee. 'Instagram not working' was mijn zoekopdracht.' En toen voelde ik de zweetdruppels op mijn voorhoofd op komen zetten. Er was geen wereldwijde storing en er hadden maar drie andere mensen last van. Er was dus iets mis met mijn Instagram. Mijn Instagram waar ik net over de 400 volgers ben. Mijn Instagram waarop ik zoveel foto's vol herinneringen heb staan. Ik heb toen de app verwijderd en opnieuw gedownload. Ik probeerde in te loggen, maar dat was geen succes. Op de desktop kon ik wel gewoon op mijn account. Toen heb ik de hulp van mijn beste vriendin Lydia ingeschakeld. Ook zij kon gewoon inloggen op mijn account. Er was dus iets mis met mijn telefoon. Toen heb ik dat ding uitgezet en weer opnieuw opgestart. Het was tijd voor een vreugdedansje. Mijn Instagram was niet gehackt, dood, verloren, vermist of wat dan ook. Nee, ik had mijn hele account weer in handen. 

Het verhaal van het meisje dat bijna geen Instagram meer had. Dit meisje is dus ook ziek. Bah, ik heb er zo'n hekel aan om me slecht te voelen. Ik wil gewoon naar school en gewoon leuke dingen doen. En niet nutteloos uren lang op de bank doorbrengen. Op dit soort momenten ben ik zo gelukkig dat ik schrijven leuk vind en alles kwijt kan in woorden. En ik ben heel blij dat ik series kijken niet haat. Al kan ik me niet voorstellen dat ook maar iemand het haat om series te kijken. Terwijl het buiten regent, is mijn laptop mijn beste vriend en hebben we het samen heel erg naar ons zin. Wel moet ik oppassen dat ik niet echt alleen maar series kijk, maar ook nog nuttige dingen doen. School enzo. Ja school. Een journalistieke blog maken. Dus echt als een serieuze krantenjournalist mega kritisch kijken op alles. Plus, je eigen niche vinden. Er is werkelijk waar niets wat ik écht super leuk vind waarover ik honderd berichten kan schrijven. Laat mij maar gewoon persoonlijke verhaaltjes schrijven zoals ik op deze blog doe. Die zijn het leukst om te maken en het het leukst om te lezen. Ik moet nog een goed plan bedenken waardoor ik wel gewoon m'n studiepunten haal. Want het is zeg maar wel de bedoeling dat dat gewoon gebeurt. En dit keer mag de regel 'van uitstel komt afstel' absoluut niet gelden. Alles was ik uitstel moet ik gewoon doen. Afstellen is niet eens een optie. Ik moet er maar gewoon aan geloven. Het is grappig dat ik mezelf nu probeer te motiveren. Misschien heeft het heel veel nut. Misschien ook niet. Het valt in ieder geval te proberen. Andere mensen motiveren kan ik heel goed. Maar mezelf motiveren is nog een talent dat ver weg ligt. 

Ik kan dit natuurlijk ook gewoon aan jullie vragen. Hebben jullie iets wat je te binnen schiet om journalistiek over te schrijven? Iets waarvan je denkt dat het bij mij past? En hebben jullie nog tips voor het geval dát ik me toch wel ga vervelen? Tips om de dag door te komen? Of leuke series die je graag kijkt? En om op het fruitmandje terug te komen. Ik houd heel erg van aardbeien, ananas, kiwi en mandarijnen. Dit zijn veel vragen. Ik bedank je bij voorbaat. En ik bedank je voor het lezen van mijn dinsdagochtendgebrabbel. 

Liefs,

Claudia