Autumn love

Het is een zondagmiddag en ik neem je mee naar het bos. Tussen de bomen, wandelend over de tientallen paden met modderige randen die je uit alle macht probeert te ontwijken. Je trapt tegen een steentje en je hoort het geluid van ritselende bladen bij iedere stap die je zet. Je raapt een tak op en je voelt de viezigheid over je handen komen, waardoor je de tak binnen een paar seconden weggooit. Langs je voel je een race-auto voorbij komen. Uiteindelijk blijkt het je hond te zijn die als een malle achter de tak aan het water in rent. Met volle moed begint ze aan de zwemtocht en voordat je het weet is ze weer aan de kant. Je rent weg, want je weet dat binnen nu en drie seconden de spetters om je oren vliegen. Uitschudden is wat honden doen. Moeder natuur. Je loopt verder en geniet van de warme zon die voorzichtig door de takken schijnt en je schaduw zwart maakt op de grond. Dat is het moment waarop je naar beneden kijkt en beseft dat je schoenen een wasmachinebeurt nodig hebben. Waarom heb je dan ook geen oude laarzen? Meisjes met takken in hun handen en geluk op hun gezichtjes komen je tegemoet lopen. Een glimlach verschijnt op je gezicht. Je gedachte zijn even alleen bij jouw eigen geluk. Met de camera leg je de mooiste plaatjes vast die het woord herfst schreeuwen. Je wandelt over een smal bruggetje en probeert niet uit te glijden, maar het gebeurt bijna. Het geeft je een gevoel van onafhankelijkheid als je de overkant bereikt hebt. Het is herfst, maar het is niet koud. Warm genoeg om je jas niet aan te hoeven. Je voelt je vrij als een vogeltje. Een uur tijd is voorbij gevlogen en je stapt weer in de auto op weg naar huis. Daar wacht een heerlijke warme kom zelfgemaakte tomatensoep om op gegeten te worden. Je doet warme fluffy sokken aan en ploft neer op je bed waar je een album van Ben Howard drie keer achter elkaar luistert. De perfecte zondagmiddag. 

  

Zoals je merkt heb ik verhaalmaak skills tot de macht duizend en ik ben er heel trots op. En ik moet voor school een sfeerverslag schrijven, dus ik dacht ik oefen vast een beetje. Ik vind het heerlijk om dit soort verhalen te lezen en meegesleept te worden. Ze maken is nog beter. Als afsluiter van de prachtige droomzondagmiddag waarin je zojuist werd meegesleept, een reuze inspirerende quote: 

“Autumn is the hardest season. The leaves are all falling, and they're falling like

they're falling in love with the ground.”