How is life? Eerste schoolweek, op kamers en blunders

Hi lieve luitjes. Dit is lang geleden. Ruim een week. Ik had van te voren wel een kleine achterstand aan zien komen, maar dit is wel erg overdreven. Snel samengevat: de eerste week op een nieuwe opleiding is één van de meest hectische dingen die je ooit mee zult maken. Je wordt overspoeld met nieuwe informatie, nieuwe mensen en een doolhof aan lokalen. Vervolgens kom je 's avonds thuis en moet je je eigen eten maken, als je boodschappen in huis hebt. Anders is een bezoekje aan de supermarkt nodig. Dan probeer je de goede weg naar huis weer te vinden. De weg naar huis vinden, ja.

De eerste dag naar school. Ik had introductiedag en ik wist niet wat me te wachten stond. Het is de bedoeling dat je over het stukje fietsen naar school een kwartiertje doet. Ik kon er de klok op gelijk zetten dat ik ging verdwalen, dus ik ging ruim een half uur van te voren weg. Ik begon vol goede moed met Google Maps in mijn hand. Maar mijn richtingsgevoel is altijd al ver te zoeken geweest. Ik kon niet vertrouwen op mijn eigen intuïtie. Ik begon de weg te vragen aan mensen, want al bij het eerste kruispunt klopte het naambordje niet meer met wat Google Maps aangaf. Ik werd de andere kant op gestuurd en begon opnieuw. Ik had niet het idee dat ik dichterbij kwam, dus ik vroeg het nog maar een keertje aan een persoon die zo aardig was om een wanhopige studente de weg te vertellen. Ik was koud. Totaal aan de verkeerde kant. Ik moest een heel stuk terug fietsen waar ik de weg uiteindelijk voor de laatste keer aan iemand vroeg. Mijn hart maakte een klein sprongetje van vreugde, want ik was dicht bij school in de buurt. Uiteindelijk vond ik het en wist ik het te presteren om drie kwartier lang te fietsen over een paar kilometer. Gelukkig was ik niet de enige die het wat later had gemaakt. Op deze dag ontmoette ik m'n klas. Het is een groep met allemaal totaal verschillende mensen bij elkaar. We gingen lasergamen en we deden heel fanatiek mee op een survivalbaan (ahum). Een gezellige middag met heel veel nieuwe gezichten. Die ik afsloot met nog een keer goed verdwalen. Ja, ruim een kwartier onderweg zijn en gewoon weer bij het begin aankomen. 

De eerste colleges begonnen en ze begonnen meteen goed. Tot tien voor zes op school zitten. Zolang heb ik nog nooit doorgebracht in een gevangenis look a like gebouw. De school ziet er niet uit als een gevangenis, maar school gaat vroeg of laat zo'n gevoel geven. Een leuk hoogtepunt was wel dat de hoofdredacteur van De Correspondent, Rob Wijnberg, langs kwam. Heel de school was in rep en roer en ik had nog nooit van deze man gehoord. Mijn journalisten kennis moet echt nodig verhoogd worden. Op woensdag bezochten we het Nederlands Dagblad en de Barneveldse Krant. Die dag moesten we negen uur aanwezig zijn, maar mijn OV chipkaart besloot ermee op te houden. Hij deed het niet meer. Ik moest dus een tijdelijke OV kopen, maar er stond een dom blondje voor me bij het apparaat en langzaamaan kwam de trein dichterbij. We misten hem op drie voetstappen na. De volgende trein kwam een half uur later, dus dat betekende te laat komen op ons eerste uitje naar een krant. Deze dag was wel reuze leerzaam toen we er uiteindelijk waren. We hebben van alles geleerd over de krant en het voelde een klein beetje als een schoolreisje. We kregen op donderdag de opdracht om een nieuwsbericht te schrijven. Samen met Dorien en Corine (lieve klasgenootjes) stond het op de planning om een kunstlezing bij de wonen, met de overtuiging dat de lezing relevant was voor ons. Na een heel geregel mochten we zelfs de kunstenaar interviewen. Hier is alleen nooit van gekomen. We zaten er als beginnende journalistjes voor ongeveer een uurtje en de lezing hield maar niet op. Plus, de informatie hadden we helemaal niet nodig voor ons artikel. Ik heb gedaan of ik gebeld werd en we zijn weggelopen. We hadden 's avonds de deadline, dus het kon niet anders. Wat een mega blunder was dat. 

Ik zal afsluiten met de allergrootste blunder. De boekenlijst die ik heb besteld voor mij studie, was niet de juiste. Het was namelijk de lijst van 2013-2014. Wat er voor mijn ogen heeft gezeten, weet ik niet, maar ik mocht een hele nieuwe stapel boeken gaan bestellen. Doei, 250 euro. Die fout heb ik één keer gemaakt en nooit meer opnieuw. 

Enige herkenning in mijn blunders voor de eerstejaars onder jullie?